Yapılan açıklama söyle:
01.02. 2022 Tarihinde kaybettiğimiz bilge yazar Remzi Aydın’ı Dersim’in kutsal toprağıyla buluşturuyoruz...
Bu topraklara tohum taneleri yerine acılar ekildi hep. Güne düşen aydınlık yerine karanlık serpildi üzerine. Kendisini paralayan divanelere dönüştük hep beraber.
Gözlere düşen yaşlar boncuk boncuk yuvarlandı yanaklarımızdan aşağıya. Dersimliydik ve acılar harmanında açtık gözlerimizi dünya denen aleme.
İşte bundan gülüşlerimiz hep dona kaldı yüzümüzde. Sayısız keder düştü üzerimize, sustuk. Ahhh diye diye büyükçe dağları devrildi üstümüze. Hangi yana baksak orası hüzün olup düştü üzerimize.
Yitirdiklerimizin silüyeti düştü gözlerimize birlikte ağladık.
Kaybolmaya yüz tutmuş bir dil ve kültürün temsilcisi büyük yazar Remzi Aydın'ı 01.02.2022 tarihinde Isparta da kaybettik.
O gün ceylanlar kaybetti yollarını. Munzur yas tuttu üç gün üç gece. Su yerine bilge yazarımızın sözlerini yatırdı yatağına aktı diyar diyar...
Yazarımız, boşalmış yakılmış yıkılmış virane olmuş, memleketi için çığlık çığlığa şu dizelerle anlatacaktı.
“Çırıl çıplak bedenler üst üste atıldı. İnsandı artık bu coğrafya da tepeler.”
Remzi Aydın, yüreğine Dersim’i yükleyerek hamalı oldu. Öyle bir yük ki, nefes kesen ağırlıkta acılar ile yoğurdu bedenini. Hep gizli ağlayan çocuk oldu. Kalabalıklar içinde bir başına yalnız.
Yaşanılmış acıklı hikayeler ile büyüdü. Dinlediği her sözcük ok olup yüregine saplandı. Sevgilisine yakarır gibi memleketine seslendi.
Dedi ki;
“Ben sana güneşsin diyorum... Güneşte yanansın, ışığı verensin diyorum... Sen ise elimdeki titrek ve ürkek mum ışığıyla, yolunu aydınlatmamı bekliyorsun.
Oysa ben sana... yönsüz, zamansız ve mekansız olansın diyorum, sen ise bana yolu tarif et diyorsun...”
Ey Munzur... Eğilde bir bu yana bak.
Remzi göçebe ruhunu kuşanarak sana el sallıyor.
Bir yara, bir ömür kanatırmış.
Bir gülüş, hançer olurmuş yüreğe.
Bir selam, hüzne dönermiş zamanla.
Bir söz, keskin kılıç misali parçalarmış.
Ölüm, dönmemek için alıp başını gidenmiş.
Meğer gidenimiz Divane Derviş'imizmiş...
DEĞERLİ DOSTLAR...
Kaybettiğimiz Remzi Aydın'ı hava koşullarından dolayı, uğruna canını verecek kadar sevdalandığı, kutsal toprağı Dersim’e götürmeyerek, Isparta'da toprağa vermek zorunda kaldık. Ancak Isparta'da toprağa verdiğimiz sadece bedeniydi. Onun ruhunun o gün Dersim’e doğru yola çıktığını biliyoruz.
Ne demişti;
“İnsan yaşı ne olursa olsun, ağlarken hep kimsesiz çocuktur. Kaynağından uzaklaşan su kirlenir...”
Şimdi ise bedenini Isparta’dan alarak onu Dersim’in kutsal toprağıyla, doğduğu köyü Dağbek'de göçebe ruhu ile birleştiriyoruz.
Onu Dersim'in sıcaklığına taşıyarak yeniden kucaklaşacağız.
Tarih: 18.05.2022
Yer: Dağbek Köyü/ Pülümür
Saat: 12:30
İhbar Hattı
00436645894631
