GERÇEKLER PAZARI

Bir gün Hünkâr Hace Bektaş Veli’ye sormuşlar: "Sevginin sadece sözünü edenlerle, onu yaşayanlar arasında ne fark vardır?"

Bakın göstereyim demiş, ermiş. Önce sevgiyi dilden gönüle indirememiş olanları (Ham ervah) çağırarak onlara bir sofra hazırlamış.

Hepsi oturmuşlar yerlerine, derken tabaklar içinde sıcak çorbalar gelmiş ve arkasından da derviş kaşıkları denilen bir metre boyunda kaşıklar!

Hünkâr “bu kaşıkların ucundan tutup öyle yiyeceksiniz" diye bir de şart koymuş. -Peki demişler ve içmeye teşebbüs etmişler.

Fakat o da ne? Kaşıklar uzun geldiğinden bir türlü döküp saçmadan götüremiyorlar ağızlarına. En sonunda bakmışlar beceremiyorlar, öylece aç kalkmışlar sofradan!

Bunun üzerine şimdi demiş Hünkâr, “sevgiyi, aşkı gerçekten bilen Yol ehlini çağıralım yemeğe.

Yüzleri aydınlık, gözleri sevgi ile gülümseyen ışıklı insanlar gelmiş oturmuş sofraya bu defa. "Buyrun" deyince, her biri uzun boylu kaşığını çorbaya daldırıp, sonra karşısındaki Yol kardeşine uzatarak içirmiş.

Böylece her biri diğerini doyurmuş ve şükrederek kalkmışlar sofradan!  İşte demiş Hünkâr;  “kim ki gerçek erenler Yol’unda ve sofrasında yalnız kendini görür ve doymayı düşünürse, o aç kalacaktır ve kim kardeşini düşünür de doyurursa o da kardeşi tarafından doyurulacaktır şüphesiz ve şunu da unutmayın, gerçekler pazarında alan değil, veren kazançtadır daima!

Hünkâr gelin bir başka örnek daha verelim dedi; Ham ervahtan bir canı yanına çağırdı, bir avuç tuzu bir bardak suya atıp karıştırdı ve içmesini söyledi. Can söylediğini yaptı ama içer içmez ağzındakileri tükürmeye başladı. "Tadı nasıl?" diye soran Hünkâra "acı" diye cevap verdi. Hünkâr ham ervah Canın kolundan tuttu az ilerdeki gölün kıyısına götürdü ve bu kez de bir avuç tuzu göle atıp, gölden su içmesini söyledi. Söyleneni yapan Can, ağzının kenarlarından akan suyu koluyla silerken aynı soruyu sordu:

Hünkâr: "Tadı nasıl? Diye sordu", "Ferahlatıcı" diye cevap verdi Can.

"Tuzun tadını aldın mı?" diye sordu Hünkâr, "Hayır" diye cevapladı Can.

Bunun üzerine Hünkâr; suyun yanına diz çökmüş olan Canın yanına oturdu ve orada merakla bekleyen Ham ervaha şöyle dedi:

"Yaşamdaki ıstıraplar tuz gibidir, ne azdır, ne de çok. Istırabın miktarı hep aynıdır. Ancak bu ıstırabın acılığı, neyin içine konulduğuna bağlıdır. Istırabın olduğunda yapman gereken tek şey, ıstırap veren şeyle ilgili hislerini genişletmektir.

Onun için sen de artık bardak olmayı bırak, göl olmaya çalış."

Gerçeğe Hü!  

Aşk ile !