Sevgili Gençler, Hurafeler Yerine Araştırın ve Sorgulayın

İnsan, doğası gereği yargılayan, sorgulayan, tartışan bir varlıktır.

Düşünen insan çevresinde var olanları sorgulayıcı bir bakış ve düşünme tarzı ile ele alır. Neyin, neden ve ne şekilde olduğunu anlamaya çalışır. Bu, insanı diğer varlıklardan ayıran özelliktir. Düşünün, sorgulayın ve düşünüp sorgulamaktan sakın korkmayın. Sokrates, “Sorgulanmamış bir hayat, yaşanmaya değer değildir." diyor.

Aleviliğin rehberi bilimdir. Bunun için düşünür, sorgular, sürekli kendini yeniler yani var olanla, bilinenle yetinmez, sürekli araştırır, kendini çağın bilim ve teknolojisine göre yeniler.

Doğmalara inanmayın.

Eğer (mutlak kudretli, mutlak bilgili ve mutlak iyi) bir tanrı varsa bunca kötülük nereden geliyor?

Yeryüzünde yaşanan ve tüm canlıları etkileyen kötülüğün ve acının varlığı, tanrının varlığına karşı bir argüman olarak öne sürülebilir. Çünkü monoteist (tek tanrılı) dinlerin ortak iddiası tanrının kadir-i mutlak, iyi ve sevecen olduğudur. Peki bu kadar sevecen bir tanrı varsa, her şeye muktedirse neden bunca acıya kötülüğe izin verir? Her şeyi gören, bilen, her şeye gücü yeten tanrı neden tüm olaylara seyirci kalır? Ama bu dinlere karşı sizin bunu sorma hakkınız yok. Tek tanrılı dinlerde tanrı sorgulanmaz, tek tanrılı dinlerin kitapları sorgulanmaz çünkü bunlarda tanrı kelamı vardır ve o tanrı her şeyi gören ve bilendir. Orada yazılanlar mutlak doğrudur.

Sevgili okurlarım, burada insan aklı ve idaresi yok sayılıyor, bilim yok sayılıyor, senden istenen sorgulamadan mutlak itaat etmen. Oysa Alevi inancında bunlar yoktur. Alevilikte insanın aklı ve iradesidir aslolan.

Alevilikte var olan bütün canlıların haktan gelip yine hakka gideceği inanılır Hakk ise, cümle varlığın tümüdür yani görünür görünmez bu kosmozun cümlesi hakkın herbir zerresidir.

Bizler bilime inanırız, dünyanın ve cümle kosmozun milyarlarca yıl içinde var olandan kendini var ettiğini söyleriz ve bu sonsuzdur. Bunu ozanlarımız da sözlü gelenekle bizlere böyle aktarmıştır.

"Kudret kandilinde bir ışık iken

ta ol zaman aşık oldum nura ben" diyor Sıdkı Baba.

Pervane’nin (Sıdkı Baba) aşık olduğu “ışık-nur” Haktır. Ve O’na aşık olduğunu söylediği zaman ise henüz kendisi var olmadan milyarlarca yıl evvel güneşte bir ışık olduğu zamandır.

“Kandildeki balkıyan ışık” yani güneşteki parlayan ışık insanın dünyadan önceki, daha doğrusu dünya var olmadan önceki ete kemiğe bürünmemiş halidir.

Daha Allah ile cihan yok iken

Biz anı var edip ilan eyledik

Hakk'a hiçbir layık mekan yok iken

Hanemize aldık mihman eyledik

-Harabi

Sorma ne hacet bizleri sofu

Ta ezel künyede ismimiz vardır

Dünya kurulmadan yüzbin yıl evvel

Ol yeşil kandilde cismimiz vardı

-Devranî

Onun için Alevliler dağı, taşı, suyu havayı yani yaşamın sürmesi için

gereken her şeyi hakkın bir zerresi olarak görür ve onu kutsar.

Unutmayın ki, kendilerini tanrı elçisi ilan eden peygamberler de birer insandır.

Daimi Baba der ki;

Kainatın aynasıyım

Mademki ben bir insanım

Hakkın varlık deryasıyım

Mademki ben bir insanım

İnsan hakta hak insanda

Ne ararsan var insanda

Çok marifet var insanda

Madem ki ben bir insanım

Tevrat'ı yazabilirim

İncil'i Dmdizebilirim

Kur'an'ı sezebilirim

Madem ki ben bir insanım

Bunca temenni dilekler

Vız gelir çarkı felekler

Bana eğilsin melekler

Madem ki ben bir insanım

Daimi'yim harap benim

Ayaklara turap benim

Aşk ehline şarap benim

Madem ki ben bir insanım

Onun için sen tanrının bir zerresinin. Oku, sor, sorgula, akıl ve vicdanınla hareket et. O zaman gereceksin ki olması gereken her şey sende mevcut.

Gerçeğin Demine Hü!

Aşk ile...