LENİN'İN TANRI VE DİN HAKKINDAKİ GÖRÜŞLERİ

Değerli yoldaşlarım;

Çarlık Rusya’sı dinsel baskının aşırı derecede uygulandığı bir ülkeydi.

Vladimir İlyiç Lenin daha ilk gençlik yıllarında yani lisede öğrenciyken çevresindeki yaşamı dikkatle incelemeye ve gözlemlemeye başlamıştı. Samimi, dürüst olduğu, yalandan ve iki yüzlülükten nefret ettiği için dinle bağını koparan Lenin'in bu kararı almasına onu derinden etkileyen bir olay yol açmıştı.

Bir gün evlerine ziyarete gelen bir konuk ile konuşurken babası İlya Nikolayeviç Ulyanov, gelen konuğa çocuklarının kiliseye gitmek istemediğini söyler. Bunun üzerine konuk Lenin'e bakarak "Sopalamalı, sopalamalı onu" der. Bu sözleri duyan Lenin kızgınlıkla evden çıkar ve protestosunu göstermek için göğsünde taşıdığı çarmıhı kopararak atar. Lenin böylece daha lisede okurken tanrı ve dine olan inancını kaybeder.

Lenin'in tanrı ve din üzerine görüşleri de her konuda olduğu gibi Marx ve Engels'in görüşleriyle uyum halinde olup, tanrı ve dinin burjuvazinin, büyük toprak sahiplerinin ve her türlü sömürücü sınıfın, işçi sınıfını, emekçileri, yoksul köylüleri ve ezilen ulusları sömürmek, baskı altında tutmak, aşağılamak için kullanmış oldukları en etkili manevi silah olduğunu belirtir. Egemen sınıfların, yaşamları boyunca köle gibi yoksulluk ve sefalet içinde çalışanlara, acı çekenlere tanrıyı ve dini kullanarak alçakgönüllü olmayı, sabır göstermeyi, devlete ve yönetenlere itaat etmeyi söyleyerek, kendilerini öbür dünyada cennetin beklediği yalanıyla avuttuklarını belirten Lenin, dinin halkın afyonu olduğunu söyler. Kent yaşamının aydınlattığı, sınıf bilinçli modern işçi, dini önyargıları, tanrı korkusunu elinin tersiyle silkip atarak, cenneti papazlara ve burjuva yobazlara bırakmalı diyen Lenin, sınıf bilinçli proletaryayı, burada, yeryüzünde kendisine iyi bir yaşam elde etmek için bilimsel sosyalizmin ışığında dini karanlığa karşı mücadele etmek için sosyalizmin saflarına katılmaya çağırır.

LENİN VE DİN- DEVLET İLİŞKİSİ

Lenin 3 Aralık 1905'de yazmış olduğu

"Sosyalizm ve Din" adlı makalesinde bu konuda şunları söylüyor:

"Biz, dinin devlet karşısında özel mesele olmasını talep ediyoruz, fakat dini kendi partimiz karşısında özel mesele olarak asla değerlendirmeyiz. Devletin dinle hiçbir ilgisi olmamalıdır, dini cemaatler devlet iktidarıyla bağıntılı olmamalıdır. Herkes, herhangi bir dine inanmakta ya da hiçbir din tanımamakta, yani ateist olmakta tamamen serbest olmalıdır, ve genel olarak her sosyalist de öyledir (ateisttir).

Resmi belgelerde, vatandaşların hangi mezhebe mensup olduğunun belirtilmesine son verilmelidir. Kilisenin devletten tamamen ayrılması sosyalist proletaryanın bugünkü devletten ve bugünkü kiliseden talebi budur.

Sosyalist proletaryanın partisiyle ilgili olarak din, özel bir mesele değildir.

Partimiz, işçi sınıfının kurtuluşu için sınıf bilinçli işçilerin, ileri savaşçıların birliğidir. Böyle bir birlik, sınıf bilincinin yokluğu karşısında, cehalet ve dini inancın karanlıkçılığı karşısında kayıtsız davranamaz ve davranmamalıdır.

Birliğimizi, Rusya Sosyal Demokrat İşçi Partisi'ni başka şeylerin yanı sıra tamda, işçilerin her türlü dini aptallaştırılmasına karşı böyle bir mücadele için kurduk. Bizim için düşünsel (dinsel) mücadele özel mesele değildir, aksine tüm partinin, tüm proletaryanın meselesidir."

Yani Lenin şunu söylüyor:

Tanrıya ve dine karşı düşünsel mücadele partinin, işçi sınıfının ve tüm komünistlerin görevidir.

RSDİP, sınıf bilinçli proletarya ve tüm komünistler Tanrıya ve dine karşıdır ve tüm sosyalistler ateisttir. Peki buna rağmen RSDİP programına neden ateist olduğunu yazmamıştır? Hıristiyanların ve Tanrıya inananların partiye girmesini neden yasaklamamıştır?

Lenin bu konuda da şunları söylüyor:

"Programımız tamamen bilimsel bir dünya görüşüne, materyalist dünya görüşüne dayanmaktadır. Bu yüzden programımızın yorumu, zorunlu olarak dini karanlığın gerçek tarihi ve iktisadi köklerinin açıklığa kavuşturulmasını da kapsar. Propagandamız zorunlu olarak ateizmin propagandasını da kapsar. Fakat bunu yaparken asla, kendimizi, dini sorunu, burjuvazinin radikal demokratlarında sık sık rastlandığı gibi, soyut, idealistçe, rasyonellik (akılcılık) uğruna, sınıf mücadelesinin dışında koymaya kaptırmamalıyız. Neden programımızda ateizmden söz etmediğimizin ve etmememiz gerektiğinin sebebi budur, eski önyargıların şu ya da bu kalıntısını korumuş olan proleterlerin partimize yaklaşmasını neden yasaklamadığımızın ve yasaklamamamız gerektiğinin nedeni budur.

Bilimsel dünya görüşünü hep propaganda edeceğiz, herhangi bir Hıristiyan'ın tutarsızlığıyla mücadele etmek bizim için kaçınılmazdır, ama bu asla, din sorununun, kesinlikle hakketmediği birinci sıraya oturtulması gerektiği, her türlü politik önemini hızla yitiren ve bizzat iktisadi gelişmeyle birlikte hızla hurdalığa atılacak olan üçüncül düşünceler uğruna, gerçekten devrimci mücadelenin, ekonomik ve politik mücadelenin güçlerinin parçalanmasına izin vermek gerektiği anlamına gelmez. Gerici burjuvazi her yerde, kitlelerin dikkatini iktisadi ve politik sorunlardan dinsel alana kaydırmaya çalıştı ve şimdi bizde de buna çalışıyor. Bu gerici politikanın amacı proleter güçlerin parçalanmasını sağlamaktır."

Lenin'in bu tespiti günümüzde de geçerliliğini aynen koruyor.

Lenin Tanrıya ve dine karşı mücadelenin Sosyalizm mücadelesinden kopuk olmaması tam aksine sosyalizm mücadelesine tabii olması gerektiğine vurgu yapıyor.

Değerli yoldaşlarım Lenin, 26 Mayıs 1909 tarihinde "İşçi Partisinin Din Konusunda Tavrı Üzerine" adlı makalesinde ise Duma'daki Bolşevik Parti milletvekili "Surkov"un yapmış olduğu konuşmayla ilgili olarak şunları söylüyor:

"Komünist Parti, tüm dünya görüşünü bilimsel sosyalizm yani MARKSİZM temeline dayandırır. Marksizmin felsefi temeli diyalektik materyalizmdir. Bu tümüyle tanrıtanımaz ve tüm dinlere kesinkes düşman olan bir materyalizmdir.

DİN HALKIN AFYONUDUR, MARX 'ın bu ünlü özdeyişi din konusundaki tüm MARKSİST görüşün temel taşıdır. MARKSİZM her zaman bütün modern dinlere ve kiliselere, her dinsel örgüte, sömürüyü savunmaya ve işçi sınıfını sarhoş etmeye yarayan burjuva gericiliğinin aracı olarak bakmıştır.

MARKSİZM materyalizmdir, dinin amansız düşmanıdır."

Lenin şöyle devam ediyor:

"Ama, MARX ve ENGELS, dine karşı nasıl savaşım vereceğimiz konusunda bize şunları söylüyorlar :

Dine karşı nasıl savaşım vereceğimizi bilmek zorundayız ve bunu yapmak içinse dinin kaynağını yığınlara materyalist bir biçimde açıklamak zorundayız. Yani dine karşı savaşımı soyut bir biçimde değil, kopuk, saf teorik, değişmeyen bir öğüt temeli üzerinde değilde, somut bir biçimde, yığınları eğitebilecek sınıf savaşımı temeli üzerinde anlatmak zorundayız.

Oportünistler, Marksist partinin dini kişisel bir sorun olarak gördüğü anlamında konuyu çarpıtmaktadır. Proletarya ve onun partisi bütün orta çağ kalıntılarına karşı savaşımında ideolojik önderi olmalıdır .

Duma kürsüsünden dinin halkın afyonu olduğunu açıklayan bizim Duma grubumuz tamamen doğru davranmıştır. Burjuvaziyi ve yüz karalar hükümetini işçi sınıfına karşı yürütülen kavgada desteklemede kilise ve din adamlarının sınıfsal rolünü açıklama ödevini de onurla yerine getirmiştir."

Her konuda olduğu gibi tanrı ve din konusunda da Marx ve Engels'in en büyük takipçisi olan Lenin'in bu konuya bakışı tamamen sınıfsal olup, proletaryanın sınıf mücadelesine tabidir.

Marx ve Engels, ve onların öğrencileri olan Lenin, Stalin, Mao Zedung ve tüm komünistler tanrı ve din konusunda taraftır.

Tanrıya ve dine ve içinde kutsallık taşıyan dinsel düşüncenin her türlüsüne kesinkes düşmandır.

Marx'ı, Engels'i, Lenin'i ve diğer komünist önderleri ve tüm komünistleri başka türlü göstermeye çalışmak emperyalizme, kapitalizme, onların yerli işbirlikçilerine ve idealist felsefeye hizmet eder. Tanrıya ve dine hizmet eder. Lenin bu tehlikeyi 1905-1907 Burjuva Demokratik Devrimin yenilgisi sonrası gördüğünden, sosyalizm ile Hristiyanlığı uzlaştırmaya çalışan aralarında Lunaçarski, Bogdanov, Bazarov ve hatta bir dönem

Maksim Gorki'nin de bulunduğu tanrı arayıcılara, din yapıcılarına karşı 1909'da "Materyalizm ve Ampiryo Kritisizm" adlı ünlü eserini yazmıştır.

Onların tanrı ve din konusunda karşı devrimci olan görüşlerini mahkum ederek çürütmüştür.

Hüseyin Avni Dedekargınoğlu