Neden bir mayıs dünya emekçilerinin bayramıdır. Bir Mayıs 1886 yılında Amerika Birleşik Devletlerindeki, 18 saatlik çalışma koşullarının, sekiz saate düşürülmesi için verilen mücadele fitilinin ateşlendiği günün adıdır BİR MAYIS.

İşçi sınıfının şanlı direnişine karşı, emperyalist güçlerin, eli kanlı zalimleri işçi sınıfının dört liderini giyotin makasında katlettikleri günün adıdır, BİR MAYIS.

Dünya işçi sınıfının enternasyonal ruhunun yaşam bulması için bir Mayıs 1891 yılında dünya emekçilerinin birlikte mücadele ve dayanışma günü olarak ilan edildiği günün adıdır. BİR MAYIS.

Türkiye'de bir Mayıs 1977 yılında Taksim meydanında toplanan 650 bin emekçi bayramını halaylarla kutlarken, hep ağızdan İstanbul taksim alanın adının, coşkuyla BİR MAYIS alanı olarak haykırışın adıdır BİR MAYIS.

Bir mayıslar geldiğinde yüreğime hüzünle dolar, çünkü; Türkiye'de benimde sendikacı olarak görev yaptığım bir Mayıs 1977 yılında 37 emekçi yoldaşlarımın katledilişinin acıları yüreğimdeki kor ateşi harlanarak yanmaya başladığı günün adıdır BİR MAYIS.

Gerek Amerika'da giyotin makasında katledilen dört emeğin liderlerini, gerekse Türkiye'de 1977 yılı bir Mayıs'ında derin devletin kontra gerillası tarafından katledilen 37 emekçi yoldaşımızı katleden yoldaşlarımızın isimlerinin yüreklerimize yazıldığı günün adıdır BİR MAYIS.

Emperyalist güçler, emekçi halk kitlerinin emeklerinden çaldıkları artı değerleri kendi banka hesaplarındaki milyonlarına milyonlar katsınlarken, emekçiler açlığın yoksulluğun cenderesinde boğuşarak yaşam kavgası verdiklerini hepimiz biliyoruz.

İşyerlerine iş kazalarında yaşamlarını yitiren emekçi yoldaşlarımızın acılarını duyan var mı? Gören var mı? Konuşan var mı? Hisseden var mı? Özellikle ifade etmeliyim ki, görende yok, konuşanda yok, hissedende yok.

Görmek isteyenler Zonguldak'taki maden İş sendikasının hayatını kaybeden canlarımız için açtıkları maden müzesini gezip görebilirler, binlerce emekçi kardeşlerimizin isimlerini okumakla bitiremedim.

İşçi sağlığı iş güvenliği yasası kimsenin umurunda değil, iş kontrolden çıkmış durumda. İş kazaları yalnız Zonguldak'la sınırlı değil, Türkiye'nin muhtelif bölgelerinde işte Soma, işte Ermenek, işte Amasya, işte Sivas, işte Afşin, işte Bartin Amasra ve gemi tersanelerinde, Adapazarı Pamuk ovasındaki hızlı tren kazasında, Ankara Gölbaşında tren kazasında, Çorlu tren kazasında, Fabrikalarda yaşanan iş kazalarında yaşamını yitiren emekçiler.

İşçi sınıfının zincirlerden başka kaybedecek bir şeyi yoktur, olamazda ama; Özellikle sendikalarda örgütsel olarak birlikte mücadele ettiklerinde kazanacakları koskoca bir dünya olduğunu hepimiz biliyoruz.

İşçiler emekçiler insanca bir yaşam için, sınıfsız sömürüsüz bir dünya için, halkların kardeşliği için, meydanları dolduralım, para babalarının korkulu rüyası olmaya devam edelim.

Yaşasın işçi sınıfının birlik mücadele ve dayanışma günü BİR MAYIS.

Yaşasın dünya emekçilerinin örgütlü onurlu dirençli mücadelesi.

İşçi sınıfının kurtuluşu kendi eseri olacaktır.

 

Kapitalizm egemen sınıfların yasal hale gelmiş haraç tuzağıdır.

Kurtuluş yok tek başına ya hep beraber ya da hiçbirimiz.

Çünkü üreten bizleriz, yönetende bizler olacağız.

Hak verilmez alınır şiarı ile haydi hep beraber meydanlara.

Erdem Günalp