2 Temmuz 1993 Madımak Katliamının üzerinden 29 yıl geçti ve Madımak'ta Sivas’ı ve tüm ülkeyi saran yangının dumanları ve canlarımızın çığlıklar eşliğinde göğe yükselen külleri, tüm kızgınlığıyla insanlığın üzerine yağmaya devam ediyor…

İnsan sevgisini yüreğinde hisseden hiç kimse yaşanan bunca zulmü, acıyı, yitirdiğimiz canları unut(a)maz. Aradan çeyrek yüzyıl geçmesine rağmen halen Madımak üzerinde ortaçağ heveslilerinin sebep olduğu yangın bulutlarının bugün de ülkenin üzerinde kümelendiğini, karanlığın kalkmadığını hep birlikte görüyoruz.

Madımak Oteli koridorlarında yaşamayı umutla bekleyen onca ‘aydın, yazar, sanatçı, semahçı’ ve bugün bile halen 12 yaşındaki Koray Kaya’nın bakışlarını görür gibiyiz.

Görür gibiyiz, yüzlerce yıl sonra “En-el Hakk” diyen Hallac-ı Mansur’un 922 yılında Bağdat’da paramparça edilerek katledilişini.. Hallac-ı Mansur, önce kırbaçlanır, kolları ve ayakları kesildikten sonra idam edilir. Başı kesilerek Dicle üzerindeki köprüye dikilir, gövdesi yakılarak külleri nehrin sularına ve rüzgarlara savrulur. Kesik başı günlerce Horasan’da sokaklarda dolaştırılır.

Görür gibiyiz, Selçuklularda Baba İshak, Baba İlyas Ayaklanmalarında binlerce Alevi, Kızılbaş, Türkmen’in Malya Ovasında hunharca katledilişlerini.. Ve Osmanlı döneminde de Şeyh Bedreddin, Kalender Çelebi, Şahkulu Sultan isyanlarında, Çaldıran Savaşında kılıçtan geçirilenleri… Kuyucu Murat tarafında binlerce Kızılbaşın canlı bir şekilde kuyulara doldurulup üzerleri toprakla örtüldüğünü, hunharca katledildiklerini de…

Görür gibiyiz, hain Hızır Paşa tarafından, yüreğimizin, beynimizin, vicdanımızın derinliklerinde ‘direncin, bilincin ve inancın’ adı olan, dünya tarihinde de simgeleşmiş büyük isyancı Pir Sultan Abdal’ın darağacına gönderilişini.. O’nun “dönen dönsün ben dönmezim yolumdan” sözlerini duyuyoruz halen..

O’nun inanç, bilinç ve direncinin bugüne kadar meşale olup hayatımızı aydınlattığını ve gelecekte de aydınlatmaya devam edeceğini biliyor ve görüyoruz.

Tarih boyunca zulümler sadece Selçuklularda ve/ya sadece Osmanlılar döneminde de yaşanmadı.. İftira, karalama, baskılar, öldürme, bombalama ve katliamlar Cumhuriyetin ilk dönemlerinde olanca şiddetiyle Ermeniler, Rumlar, Aleviler, Kızılbaşlar ve Kürtlere karşı Koçgiri’de, Zilan’da, Dersim’de devam etti. Bu kıyımlarda binlerce kadın, erkek, yaşlı, çocuk katledildi. Binlerce kişi zorunlu göçlere tabi tutuldu.

Ve doksanlı yılların son çeyreğinde de Maraş, Sivas, Çorum ve Gazi’deki kıyımlar kimi zaman devlet destekli sivil faşist, gerici, ırkçı güçlerce, kimi zaman da bizzat devletin resmi ve sivil kolluk güçleri, memurları eliyle gerçekleştirildi.

Yüzlerce yıl önce Osmanlının feodal, sömürücü, yasakçı ve adaletsiz hukuk sistemine karşı Anadolu halklarının önderliğine soyunmuş, direncin, inancın, bilincin adı Pir Sultan Abdal’ı Sivas’ta asanlar, O’nu anmak için bir araya gelen yazar, şair, aydın ve semahçı çocuklarımıza bile tahammül edemediler. Devletin gözetimi altında ve dünyaya televizyonlardan naklen izlettirilen 7,5 saat süren gerici, faşist bir kalkışma sonunda Madımak Oteli “tekbir”, “yakın ula yakın” sesleri eşliğinde ateşe verildi. Pir Sultan Abdal’ı anmak için Sivas’a gelen yazar, şair, aydın, sanatçı dostumuz ve semahçılar ve henüz 12 yaşında olan Koray Kaya da dahil 33 canımız yobazlar tarafından yakılarak katledildiler.

Gözü dönmüş vahşi yaratıklar Madımak Otelini, içindekileri yakarak Pir Sultan Abdal’ı öldüreceklerini sandılar. Onlar Alevi kültüründeki “ölürse tenler ölür, canlar ölesi değil” düsturunu bilmiyorlardı. Onlar Pir Sultan Abdal’ın “Ben Musa’yım sen firavun / İkrarsız şeytan-ı lain/ Üçüncü ölmem bu hain/ Pir Sultan ölür dirilir” sözlerinden de bihaberdiler.

Yıllarca Alevi toplumu ve Alevi örgütleri tarafından sürdürülen “Madımak Utanç Müzesi” olacak mücadelesi karşısında kısmen geri adım atan gerici, faşist, ırkçı zihniyetin temsilcilerinden AKP iktidarı da sahte Alevi açılımlarının yanında bir iğrenç uygulamaya daha imza attı. Ve Madımak Otelini kamulaştırılıp adı “Madımak Bilim ve Kültür Merkezi” yapıldı. Ancak otelin lobi bölümüne konulan bir panoya, 2 Temmuz 1993 günü oteli ateşe veren ve 33 aydınla, 2 otel çalışanını öldüren 2 katilin de ismini yazdı. (*)

Selçuklu’nun, Osmanlı’nın gerici, baskıcı ve asimilasyoncu zihniyetinin de, inanç olarak Sünniliğin, etnitise olarak “Türkçü”lüğün “tek”çi anlayışını savunan AKP, iktidarda olduğu 13 yıl boyunca daha önce yaşanan baskı, inkar, imha ve asimilasyon politikalarına aynı şekilde devam etti. Ve son yıllarda Roboski’de, Gezi Ayaklanmasında onlarca insanımız daha katledildi. Madımak’ta benzin bidonlarıyla oteli yakanlar ile Roboski’de savaş uçaklarıyla Kürt çocuklarını bombalayıp yakarak öldürenler aynı zihniyetin temsilcisidirler.

Bu sebepledir ki başta Aleviler, Kürtler ve diğer farklı tercih ve kimliklere sahip toplum katmanları mutlaka devletle ve egemenlerle bir yüzleşme ve hesaplaşma gerçekleştirmek zorundadırlar. Bu hesaplaşma ve yüzleşme yapılmadığı müddetçe bu ve buna benzer katliamlar önümüzdeki yıllarda da kaçınılmazdır. Demokrasi, eşitlik ve özgürlük mücadelesi veren herkesin bu hesaplaşma ve yüzleşmeyi gerçekleştirmesi sorumluluğu ve zorunluluğu vardır. Aksi takdirde ülkenin değişik yerlerinde Maraş, Çorum, Madımak, Roboski ve Gezi benzeri linç katliamları, benzeri yangınlar tekrarlanacak, o yangınlardan gökyüzüne yükselen dumanlardan kapkara küller insanlığın üzerine yağmaya devam edecektir.

Bize unutun diyenlere karşı “Unutmadık, Unutmayacağız, Unutturmayacağız! Çünkü Unutmak İhanettir” diyoruz.

Madımak Utanç Müzesi olmadan, sorumlular tespit edilip yargı önüne çıkarılmadan, gerçek bir yüzleşme ve hesaplaşma yaşanmadan, aradan kaç yıl geçerse geçsin Madımak Otelinin olduğu yerden dumanlar tütmeye ve o dumanlardan savrulan kapkara küller insanlığın üzerine yağmaya devam edecektir.

Erdal YILDIRIM

27 Haziran 2022

 

Açıklama (*) :

• Yıllardır Madımak’ta yitirdiğimiz canların sayısı ile ilgili türkü ve ağıtlarda, konuşmalarda, makalelerde önemli bir maddi hata yapılmaktadır. Bu hatanın devam etmemesi, Madımakta yitirdiğimiz canlarımıza ve ailelerine karşı saygının gereği bu hatadan özenle kaçınmalıyız.
• Madımak’ta yitirdiğimiz aydın, yazar, sanatçı, ozan, semahçı ve konuk sayısı 33’tür.

   (Ahmet Özyurt, Asaf Koçak, Asım Bezirci, Asuman Sivri, Behçet Sefa Aysan, Belkıs Çakır, Carina Cuanna Thuijs, Edibe Sulari, Erdal Ayrancı, Gülender Akça, Gülsüm Karababa, Handan Metin, Hasret Gültekin, Huriye Özkan, İnci Türk, Koray Kaya, Mehmet Atay, Menekşe Kaya, Metin Altıok, Muammer Çiçek,  Muhibe Akarsu, Muhlis Akarsu, Murat Gündüz, Nesimi Çimen, Nurcan Şahin, Özlem Şahin, Sait Metin, Sehergül Ateş, Serkan Doğan, Serpil Canik, Uğur Kaynar, Yasemin Sivri, Yeşim Özkan )

• 2 kişi Otel çalışanı olup (Ahmet Öztürk, Kenan Yılmaz) Bu kişiler oteli terk etmemeleri için patronlarınca zorla orada tutulmuşlardır.
• 2 kişi de (Ahmet Alan, Hakan Türkgil) otele saldıran faşist, gerici, şeriatçı katillerdendir..